پروژه بررسی روش نويسندگي پژوهش کامل در حوزه زبان و ادبیات فارسی می باشد و در 4 فصل تنظیم شده است. شما میتوانید فهرست مطالب پروژه را در ادامه مشاهده نمایید.

پروژه بصورت فایل قابل ویرایش ورد(WORD) در 120 صفحه برای رشته های زبان و ادبیات فارسی در پایین همین صفحه قابل دانلود میباشد. شایسته یادآوری است که پروژه از ابتدا تا پایان ویرایش وتنظیم , سکشن بندی (section) ، نوشتن پاورقی (Footnote) و فهرست گذاری اتوماتیک کامل شده وآماده تحویل یا کپی برداری از مطالب مفید آن است.

بلافاصله بعد از پرداخت و خرید ، لینک دانلود نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک فایل مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد.

نویسندگی

براي نويسندگي بايد در انسان سه شرط فراهم شود:

1- اينكه تصميم قاطع و جدي بگيرد و بپذيرد كه نويسندگي هم فني است مانند فنون ديگر كه قابل يادگيري مي باشد.

2- اعتماد به نفس لازم را فراهم كردن به منظور يادگيري مهارت نويسندگي.

3- اوقات خاصي را براي مطالعه ونوشتن اختصاصي دادن. پر واضح است كه در اين صورت انسان مقدمات كار نويسندگي را براي خود فراهم كرده است.

ارتباط خواندن ونوشتن

طبيعي است كه اگر انسان سخني براي گفتن نداشته باشد، نمي تواند چيزي بگويد كه مخاطب از آن بهره مند گردد، و برعكس، انسان اگرذهني پربار و انباشته از نكات علمي، اخلاقي، انساني، تاريخي و… داشته باشد، خود به خود زمينه بروز و گفتار آن فراهم مي آيد و انسان در اين مرحله است كه ضرورت گفتن ونوشتن را تشخيص مي دهد. بايد اعتراف كنيم كه در خواندن يك متن يا نوشته حداقل دو مرحله براي نويسندگي پيموده ايم: مرحله نخست اينكه نكات علمي موجود در آن نوشته را مي آموزيم مرحله دوم اينكه مي آموزيم كه چگونه نويسنده متن مذكور توانسته است براي بيان مقصود و منظور خود، واژگان را برگزيند و معاني و مفهوم ايجاد شده درذهن خودش را در قالب كلمات و جمله‌هايمناسب بريزد و به شنوده منتقل نمايد. به همين دليل است كه بايد گفت يك نويسندة خوب، يك خواننده خوب است و كسي كه بتواند يك نشوته اي را خوب بخواند و با تمام زواياي مطرح شده در آن ارتباط برقرار كند و همراه شود، توانسته است مهارت نويسندگي را بياموزد و با تمرين وممارست وكسب تجربه در نوشتن، نويسنده ماهري بشود.

چرا نوشتن از گفتن دشوارتر است؟

انسان ها گمان مي كنند كه چون زبان فارسي زبان مادري شان است و با آن آشنا هستند نيازي به آموختن آن ندارند، در حاليكه اين گماني باطل و بيهوده است! زبان – هر چند هم زبان مادري انسان باشد – دستگاهي است پيچيده كه براي فهم مقصود و منظور گوينده به آن زبان، آشنايي با آن پيچيدگي هاي موجود ، لازم و ضروري است. بهترين دليل اين مدعا هم اين است كه اصولاً نوشتن ازگفتن بسيار مشكل تر است. وقتي انسان سخن مي گويد به دليل اينكه شنونده در روبروي انسان قرار دارد مي تواند با لحن كلام و تغييرات لازم ، معنا و مفهوم مورد نظر را به او بفهماند، گاهي كلمات را شكسته ادا كند گاهي كلمات را با تغيير لحن كلام درمعني خاص خود بكار برد، در حالي كه در نوشتن اينگونه نيست. اولاً در نوشتن ما تصميم مي گيريم كه نوشته خود را ماندگار كنيم و بوسيله خط و كتابت آنرا به انسانهايي كه اكنون جلو چشم ما حاضر نيستند ، برسانيم، پس لازم مي آيد كه كلمات به گونه اي انتخاب شوند كه نظم فكري و كلامي افزونتري داشته باشند. ثانياً چون هنگام نوشتن، مخاطب ما افراد مختلف- با سطح فكرهاي مختلف- مي باشند اين است كه بايد در هنگام نوشتن مقصود طوري بيان شود كه مبهم نباشد و كلمات در معاني صحيح و درست خود بكار روند و كلمات در اجزاي مخصوص جمله هر كدام در جاي مخصوص خود قرار بگيرند تا فهم مطالب را دشوار نسازند.

نويسنده خوب كيست؟

هر چند نمي توان براي همه نويسندگان ويژگيهايي مشخص و يكسان برشمرد اما در مجموع مي‌توان گفت نويسنده خوب كسي است كه دردي و انگيزه اي براي گفتن دارد و هدفي عالي و فوق‌العاده را جستجو مي كند و هيچ وقت از جاده حق دور نمي شود و قلم نويسندگي و شخصيت عملي خودش را به چيزهاي بي ارزش دنيايي نمي فروشد و خواسته هاي فردي و شخصي را به منافع عمومي ترجيح نميدهد. با ادبيات ملي آشنايي دارد، خلاقيت و نوآوري دارد، واقع بين است، حداقل با يك يا دو زبان خارجي آشنايي دارد، از همه مهمتر وجدان انساني و علمي خود را هميشه مدنظر قرار مي دهد و از موضوع كاملاً اطلاع دارد آگاه است.

بسياري از صاحب نظران معتقدند كه فن نويسندگي از جمله فنون ومهارتهايي است كه بعد از آشنايي با رموز و دقايق ونكات باريك آن به آغاز راه رسيده ايم به اين معني كه تنها با آموختن و يادگيري و به خاطر سپردن قوانين نويسندگي نمي توان نويسنده خوبي شد، بلكه اين فن مثل رانندگي و شنا تمرين و ممارست عملي را نيازمند است! دقت داشته باشيم كه نويسنده شدن غير از نوشتن است مثلاً هر انساني ممكن است در جيبش كمي پول داشته باشد اما به صرف داشتن اين پول، ما نمي توانيم او را پولدار بناميم، پول دارد اما ما نمي توانيم به او پولدار بگوئيم! پس معلوم مي شود كه پول داشتن غيراز پولدار بودن است، پس با اين حساب نويسندگي هم غير از نوشتن چيزي است. يك نفر ممكن است دهها جلد كتاب بنويسد مثلاً درباره تاريخ، فسلفه، طب، نجوم، رياضي و … ما به چنين شخصي ممكن است مورخ، فيلسوف، پزشك، منجم، رياضي دان و… بگوييم، اما هرگز به او نويسنده نمي گوئيم، پس معلوم مي شود نويسندگي غير از نوشتن چيزي است. عكس اين مطلب هم صادق است يعني ممكن است يك نفر حتي يك جلد كتاب بنويسد اما به محض نوشتن همان يك جلد كتاب، نه تنها به او نويسنده مي گوئيم بلكه ممكن است او رابه عنوان يكي از بينيانگذاران روش خاص نويسندگي خطاب كنيم مثلاً محمد علي جمالزاده – پدر قصه نويسي معاصرزبان فارسي- با نوشتن كتاب «يكي بود يكي نبود»- كه تشكيل يافته از چند داستان- نه تنها عنوان نويسنده موفق به خود گرفت ، بلكه روشي را در نويسندگي بنيان نهاد كه دهها كتاب به پيروي از آن روش نوشته شد و به همين دليل ما محمد علي جمالزاده را هر چند كه آثار ديگرش را هم نمي نوشت و چاپ نمي كرد- به صرف نوشتن همين يك اثر به عنوان يكي از پيامبران نويسندگي معاصر خطاب مي كرديم.

براي اينكه نويسنده خوبي شديم بايد همانطور كه قبلاً‌ گفتيم غير از خواندن ومطالعه- كه اولين قدم براي نويسندگي است- به تمرين نويسندگي مشغول شديم و با آموختن رموز و فنون آن، در آن استعداد و نبوغ خودمان را كشف كنيم و پرورش بدهيم.البته لازم به ذكر است كه مرحله را بپمائيم تا برسيم به مرحله نهائي نويسندگي:

1- تعيين هدف و مقصود

2- تعيين موضوع

3- تفكر و انديشيدن درباره موضوع

4- تعيين منابع و مآخذ

5- طرح نگارش.

منظور از طرح نگارش اين است كه نقشه و برنامه اي براي رسيدن به هدف و مقصود خودمان در نويسندگي داشته باشيم. مثلاً همانطور كه يك معمار براي ساختن يك ساختمان، نخست تصميم مي گيرد كه مثلاً اين ساختمان چند طبقه باشد، هر طبقه چند اتاق، دو اتاق چند پنجره با هر پنجره چند شيشه و بعد همه اين هدفها را با طراحي و نقشه كشي بر روي كاغذ، مشخص مي كند و بعد با اجراء يك به يك آنها سرانجام به اهداف موردنظر خودش مي رسد، نويسندة خوب و موفق هم بايد در نويسندگي دقيقاً همين كار را انجام دهد تا به مقصود نهايي نايل آيد.

فهرست مطالب

فصل اول، مقدمه

1-1- نويسندگي.. 2

1-2- ويژگي هاي يك نوشته خوب... 4

1-3- نوشته خوب از نظر محتوا و موضوع. 5

1-4- نوشته خوب از نظر لفظ و كلام. 5

فصل دوم ، مقاله نويسي

2-1- مقدمه. 7

2-2- انواع مقاله. 7

2-2-1- مقالات علمي.. 7

2-2-2- مقالات اجتماعي.. 8

2-2-3- مقالات ادبي.. 8

2-3- ترجمه. 8

2-4- شيوه رسم الخط فارسي.. 9

2-5- نشانه گذاري.. 17

فصل سوم ، روش تحقيق و پژوهش علمي

3-1- مقدمه. 22

3-2- مراحل تحقيق.. 23

3-3- انواع نظم و نثر فارسي.. 27

3-4- انواع شعر. 27

3-5- نثر وانواع آن.. 30

3-6- سبك هاي فارسي.. 32

3-7- ساختمان زبان.. 34

3-8- نقش هاي اسم درجمله. 38

3-9- انواع فعل مضارع. 39

فصل چهارم ، رساله (پروژه پایانی)

4-1- مقدمه. 45

4-2- طعام مار و آب تلخ.. 47

4-3- مثنوي معنوي.. 51

4-4- چند حكايت از گلستان.. 54

4-5- شناخت عقل مرد. 55

4-6- نامه اي از منشات قائم مقام. 65

4-7- يكي از مقالات چرند و پرند. 70

4-8- نويسندگي.. 79

4-9- با فرهنگ و بي فرهنگ.... 83

4-10- شعاع آگاهي و سطح خواستة انسان.. 89

4-11- ملاك امتياز انسان.. 89

4-12- از كتاب انسان و ايمان استاد مطهري.. 92

4-13- روشن فكري و مشكل بيسوادي.. 100